Przerabiałam już różne scenariusze. Było z laską, było z dwoma laskami, z facetem, z dwoma facetami też (wcale nie tak fajnie, jak się może wydawać), a raz nawet z sześcioosobową grupą mieszaną.
Po rozważeniu wszystkich „za” i „przeciw” skłaniam się ku przekonaniu, że najlepiej radzę sobie w pojedynkę.
Nigdy nie należy mylić zwykłego szarego Francuza z fascynującym i niezwykłym Paryżaninem. Homo Parisianus to zupełnie odrębny gatunek, oczywiście nadrzędny w stosunku do innych przedstawicieli swojej rasy. Jakie zdania nigdy nie padną z ust Prawdziwego Paryżanina?
Na co dzień ja i cyferki nie pałamy do siebie miłością, ale na potrzeby tego wpisu postanowiłam zawrzeć rozejm. Zapisałam skrupulatnie wszystkie, ale to wszystkie (nie no, założę się, że coś mi umknęło) wydatki związane ze Sri Lanką. Ile hajsu przebimbałam przez 22 dni?
Ponad sześćdziesiąt pięć tysięcy.
Czego się bałam przed wyjazdem solo na Sri Lankę? W sumie to … wszystkiego.
(Uwaga, jeśli jesteś politycznie poprawnym obywatelem świata bez poczucia humoru to radzę nie czytać dalej. Albo zluzować odrobinę poślady i nie brać wszystkiego na serio serio).
Zdarza się, że mieszkańcy Hexagonu patrząc na nas mają czasem równie zdziwioną minę jak prezes firmy przychodzący do pracy, zastawszy obcego faceta siedzącego przy jego biurku. Na dodatek używającego jego zszywacza i klepiącego po tyłku jego sekretarkę. Czytaj dalej
Siorbię kawę i parzę sobie język, bo jak zwykle jestem zbyt chapciwa i nie mogę poczekać tych trzech minut zanim chociaż trochę przestygnie. Jestem w trakcie urządzania sobie wewnętrznego sympozjum o temacie przewodnim: „Systematyczność jako klucz do sukcesu – czyli dlaczego dalej jestem w dupie”.
Nosi Cię i chciałbyś gdzieś pojechać, ale nie jesteś pewien czy to już „ten moment”? Sprawdźmy to! Jeśli na przeważającą liczbę poniższych punktów odpowiedziałeś „tak” – wrzucaj paszport, pasztet i parę czystych majtek do plecaka, doładuj podróżniczą manę. Spiesz się, nie ma na co czekać – zanim bezruch Cię wykończy! Czytaj dalej
Jak to już ktoś gdzieś napisał, aktualnie jestem w takim wieku, że część moich znajomych się hajta, a część leży zajebana pod stołem. Sama plasuję się gdzieś pośrodku, a jako że widoki na korzystne zamążpójście na razie kryją się gdzieś za horyzontem, to chyba bliżej mi do grupy nr 2. Czytaj dalej
Moskwa. Rok 1935. Maj. Stalin delikatnie uśmiecha się spod swojego szczeciniastego wąsa, mruczy do siebie zadowolony i dumnie podąża w kierunku uroczystości otwarcia pierwszej linii moskiewskiego metra. Oczywiście udaje się tam właśnie za jego pomocą. Głowa trochę pobolewa, bo balują już od marca. No ale przecież to takie bezprecedensowe wydarzenie. Trzeba się uchlać, mus to mus.
Chociaż Kawałek 