Pinsiąt twarzy Woodstocku

Dla niektórych Woodstock to synonim brudu, smrodu i ubóstwa. Tacy janusze to w dupie byli i gówno widzieli. Bo na pewno nie było ich na woodstockowym polu.

Przecież powszechnie znany jest fakt, że po przekroczeniu magicznej granicy Kostrzyna, wszyscy stają się jacyś inny. Trochę lepsi. Tak jakby pierwszym, obligatoryjnym questem po wejściu na teren festiwalu było pozbycie się sztywnego kija z tyłka, który został tam zainstalowany przez rodziców x lat temu.

ponad podziałami

Rokrocznie zadziwiają mnie scenki rodzajowe, przedstawiające pogrążone w głębokich dyskusjach osoby, które z pozoru w życiu nie zamieniłyby ze sobą słowa.

Ksiądz w sutannie siedzący na ziemi, gestykulujący zażarcie z uśmiechem na ustach, a obok gość z czerwonym irokezem. Ci mniej tolerancyjnie usposobieni mogliby stwierdzić, że wygląda jak po obrabowaniu punk shopu i wywaleniu się do błota podczas ucieczki. A patrząc na  ilości tatuaży, jego życiowy cel to zostanie notatnikiem.

Taki kontrast i zero hejtu.

Żadnego ,,ej, człowieku, weź się umyj, włóż garniak, obetnij włosy od garnka i zacznij zarabiać w inny sposób niż trzymając brudny karton z napisem ,,zbieram na piwo\pociąg\…”

powiew przeszłości

PRL i Woodstock mają jeden wspólny mianownik. A mianowicie kolejki. Ale nie po mięso.

Kolejka do toja.

Kolejka do kranu\prysznica.

Kolejka do gastronomii.

Kolejka do allegro.

Mega kolejka po piwo.

Kolejka do ładowania telefonu.

Kolejka po bułki w Lidlu.

Z tą różnicą, że w tej festiwalowej nikt nie obrzuca Cię nienawistnym spojrzeniem w obawie, że mu podprowadzisz ostatni kawałek suchej krakowskiej. 

Wręcz przeciwnie. Zostaniesz poczęstowany dobrym słowem, suchym dowcipem, piwem, fajką i czym tam sobie jeszcze wymarzysz. Nim się zorientujesz, stoisz już przy swojej destynacji nawet z lekkim ukłuciem żalu… ,,a no bo fajnie się gadało.”

dzielenie się jest fajne

Są śmiałkowie, którzy przyjeżdżają bez żadnego dobytku. Chociaż takie hardcory raczej nie stanowią większości, to każdemu zdarza się czegoś zapomnieć. (lub niechlubnie zgubić…)

Więc jak poradzić sobie z brakami w wyposażeniu? Za przykład posłuży przypadek zgubionego ręcznika. Przytaczam podsłuchaną nieopodal kranów rozmowę:

<koleś nr 1> …nie mam.. no.. ręcznika… kurde gdzie ja go zostawiłem?

<podsłuchujący randomowy koleś nr 2> Kolego, a może chcesz pożyczyć mój?

<1> Dzięki! (po cichu) Mam nadzieję, że nie wycierałeś sobie pitoka tym konkretnym kawałkiem….

Photo by Paweł Szlendak ; )

miłość, miłość

Wszystkich do wszystkich i do wszystkiego. Dowodem na to jest mnogość tzw. Frihagsów. Najczęściej można ich spotkać na pasażu, jak krążą pomiędzy sklepami i wyszukują ofiary, na które mogłyby przelać ogrom swojej pozytywnej energii. Jak złapiesz z nimi kontakt wzrokowy, to już po Tobie. Przepadłeś. Zostaniesz zaprzytulany i obdarowany większym uczuciem niż to Rose do Jacka.

Jest ich masa, masa, masa…

…chociaż jakaś fajna rzeźba też się czasem trafi.

pacze, pacze i nie wierzę

Inwencja twórcza i kreatywność niektórych osób wielokrotnie doprowadzała mnie do leżenia ze śmiechu w błocie. Z moich obserwacji wynika, że większość woodstockowiczów kieruje się zasadą:

Żyj tak, aby miło było wspominać, ale wstyd opowiadać.

Bo w sumie w jakim innym miejscu czterdziestoletni facet może sobie bezkarnie zrobić koronę z papierowej torby z lidla, berło z kija i zatkniętej na niego puszki i ogłosić się wszem i wobec Królem Wszystkich Browarów?

No chyba w Ciechocinku.

Scena 1

Bohaterowie:

czterech gości ewidentnie po browcu, albo po prostu pozytywnie jebniętych

Rekwizyty:

cztery pary różowych, damskich rajstop z kwiatowym wzorkiem

Akcja:

Po naciągnięciu rekwizytów na głowy i umiejscowieniu rąk w dwóch podłużnych otworach zaczyna się przedstawienie.

Nie wiem czy kiedykolwiek mieliście możliwość obserwowania z bliska przepoczwarzającego się robaczka, ale ci goście naśladowali to znakomicie, walając się po ziemi, powoli wstając z dzikim okrzykiem, rzucając się na wszystkie strony ,,Przepoczwarzaaam się!”

Scena 2

Bohaterowie:

pan

Rekwizyty:

obcięta nad kolanem noga lalki barbie, nabita na patyk

Akcja:

Fabuła jest prosta. Koleś przystawia randomowym osobom nóżkę na patyku do twarzy krzycząc jakby go obdzierali ze skóry, jakby go zamykali w żelaznej damie, jakby się potrzaskała butelka żołądkowej:

,,LOOK AT THIS FUCKING LEG! LOOOOOOOK!”

Łapiecie?

Spoko, ja też nie.

Scena 3

Bohaterowie:

najarana Anka (wyglądała na Ankę) i jej towarzysz

Rekwizyty:

sznurek, zdezelowana plastikowa butelka 5 l

Akcja:

Anka drze się z paniką w głosie do kompana ciągnącego butelkę na sznurku: ,,Trzymaj go! Krócej! Uważaj żeby ludzi nie pogryzł!”

Ale spokojnie, okazało się, że był szczepiony.

Zapytałam.

cie-szmy-sie-z-ma-łych-rze-czy-bo …

Widziałam…

…łzy w oczach chłopaka, który w ostatni dzień znalazł czystego toj-toja z papierem toaletowym w środku (autentyk)

…błysk zachwytu w oczach dziewczyny na widok umywalki na pierwszej stacji benzynowej za Kostrzynem, która wyszeptała: ,,Porcelana…” gładząc lekko dłonią śnieżnobiałą powierzchnię, jakby w obawie, że splugawi boski przedmiot swym dotykiem

… błogi wyraz twarzy koleżanki, która po spsikaniu się jakąś perfumą z biedry za 6 zł poczuła się równą Anji Rubik

I pomimo, że po wyjeździe zaczynamy doceniać nawet najmniejsze głupoty to i tak dopada nas

poowodstockowa depresja

Bo ogólnie robi się smutno, że kiedy krzykniesz na ulicy ,,Zaraz będzie ciemno” to najbardziej entuzjastyczną reakcją będzie ponure ,,aha” starszej babci z psem.

Że jak wyjdziesz w stroju kąpielowym z piwem w ręce to po 20 metrach zgarnie Cię policja.

Że jak będziesz chciał przytulić nieznajomą za free to dostaniesz po mordzie.

Witaj, o szara, niewoodstockowa rzeczywistości.